در اجرای ماده (۴۱) قانون کار، شورای عالی کار با حضور نمایندگان سه گروه (دولت، کارفرمایان و کارگران) پس از بحث و بررسی، حداقل مزد سال ۱۴۰۲ را به شرح زیر اعلام کرد:

۱- از ابتدای سال ۱۴۰۲ حداقل مزد روزانه با نرخ یکسان برای کلیه کارگران مشمول قانون کار (اعم از قرارداد دائم یا موقت) مبلغ ۱.۷۶۹.۴۲۸ (یک میلیون و هفتصد و شصت و نه هزارو چهارصد و بیست و هشت ریال) تعیین می‌گردد. مزد ماهیانه براساس تعداد روزهای ماه در طول سال (۳۱، ۳۰ و ۲۹) محاسبه و پرداخت می گردد.

۲- همچنین از اول سال ۱۴۰۲ سایر سطوح مزدی نیز به میزان روزانه (۲۱%) مزد ثابت یا مبنا (موضوع ماده ۳۶ قانون کار) نسبت به آخرین مزد در سال ۱۴۰۱ به علاوه ۸۳.۵۹۶ (هشتاد و سه هزار و پانصد و نود و شش ریال) مشروط بر آنکه مزد روزانه هر کارگر از مبلغ مندرج در بند ۱ کمتر نگردد.

۳- نرخ پایه سنوات در سال ۱۴۰۲ درمورد کارگران دارای قرارداد دائم و موقت که دارای یکسال سابقه کار شده و یا یکسال از دریافت آخرین پایه سنوات آنان در همان کارگاه گذشته باشد، اعم از اینکه حق سنوات (مزایای پایان کار) خود را تسویه حساب کرده باشند یا خیر، روزانه ۷۰.۰۰۰ (هفتاد هزار ریال) می‌باشد.

بن نقدی کارگری: پرداخت مبلغ ریالی وجه بن کارگری (تحت عنوان کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار) به کارگران در سال ۱۴۰۲ بابت هر کارگر اعم از متأهل یا مجرد ماهیانه مبلغ ۱۱.۰۰۰.۰۰۰ (یازده میلیون ریال) خواهد بود.

حق اولاد: مستند به مواد ۸۶ و ۸۷ قانون تأمین اجتماعی و با در نظر گرفتن ماده (۷۳) قانون جوانی جمعیت مصوب آبان سال ۱۴۰۰ و بدون محدودیت مربوط به تعداد فرزندان معادل سه برابر حداقل حقوق یعنی مبلغ ۵.۳۰۸.۲۸۴ (پنج میلیون و سیصد و هشت هزار و دویست و هشتاد و چهار ریال) برای هر فرزند و با رعایت شرایط مذکور در قانون کمک عائله مندی (حق اولاد) می‌بایست پرداخت گردد:

۱- بیمه شده حداقل سابقه پرداخت حق بیمه هفتصد و بیست روز کار را داشته باشد.

۲- سن فرزندان او از هجده سال کمتر باشد و یا منحصراً به تحصیل اشتغال داشته باشند تا پایان تحصیل یا در اثر بیماری یا نقص عضو طبق گواهی کمیسیون‌های پزشکی موضوع ماده ۹۱ این قانون قادر به کار نباشند.

کمک هزینه مسکن: مطابق بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۲، کارفرمایان مکلفند بابت کمک هزینه مسکن از ابتدای ۱۴۰۲ مبلغ ۹.۰۰۰.۰۰۰ (نه میلیون ریال) پرداخت نمایند. (مبلغ مذکور پیشنهاد شورای عالی کار می‌باشد و اجرائی شدن آن منوط به تصویب هیأت وزیران می|‌باشد.)

مزایای پایان کار (تبصره ۴ الحاقی به ماده ۷ قانون کار): کارفرمایان موظفند به کارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت کارکرد مزایای قانونی پایان کار را به مأخذ هر سال یک ماه آخرین مزد پرداخت نمایند.